Zboiska są niewielką miejscowością (240 mieszkańców) położoną w wąskiej dolinie dopływu Sanoczka.
Wzmiankowane w 1361 r. jako miejsce puste zwane Boyscza zostało nadane przez króla Kazimierza Wielkiego braciom rodzonym Piotrowi i Pawłowi, rycerzom przybyłym z Wegier z obowiązkiem służby wojskowej w armii polskiej. Boyscza odziedziczył syn Piotra Matiasz (1398 – 1431) ze Zboisk, otrzymując od króla Władysława Jagiełły potwierdzenie nadania królewszczyzny.
Ten dzielny rycerz postawił tutaj dwór obronny i bezwzględnie tępił opryszków karpackich. Naraził się za to szlachcie okolicznej i został pozwany do Sądu Grodzkiego w Sanoku za samowolne wykonywanie kary śmierci na ich poddanych. Musiał od tej pory złapanych zbójników oddawać do osądzenia w Sanoku.
W latach 1432 – 74 wieś przeszła w posiadanie Piotra (s. Matiasza), chorążego sanockiego. Po jego śmierci król Kazimierz Jagiellończyk skonfiskował działy na wsiach należących do spadkobierców Piotra za ich opieszałość w wyprawie wojennej i nadał je swojemu dworzaninowi Mikołajowi Strzeżowskiemu (Bukowsko, Wolicę, Zboiska, Wisłok, Bełchówkę i Zachoczewie). Dobra wykupił i ponownie scalił w latach 1485 – 1515 Piotr Herburt Felsztyński z Odnowa, podkomorzy lwowski i starosta biecki. W 1515 r. był już właścicielem 8 wsi: Zboisk (4 łany ziemi uprawnej), Bukowska, Wolicy, Bełchówki, Wisłoka, Płonnej, Zachoczewia i Berezki.
W 1485 r. jego dwór w Zboiskach najechał zbrojnie i spalił wraz z wieżą obronną zabijając gościa Mikołaja z Tarnawy Stanisław Kmita, kasztelan przemyski. Piotr jednak odbudował dwór w formie „fortalitium” tj. zameczku obronnego i zamieszkał w Zboiskach. W 1552 r. we wsi osiedliło się 12 gospodarzy, był młyn o 1 kole i karczma.
Majątek po ojcu powiększył jego syn Mikołaj Odnowski z Felsztyna, kasztelan przemyski i wojewoda sandomierski, w 1555 r. już wojewoda krakowski i starosta lwowski, w 1555 r. posiadał 27 wsi.
W czasie potopu szwedzkiego w 1657 r. przez wieś przeszły wojska węgierskie Rakoczego i zniszczyły zameczek. W 1672 r. wieś należącą do Wojciecha Leszczyńskiego wyludnili i spalili Tatarzy, a z całej zabudowy ocalały zaledwie 4 domy. Jej odbudowa i ponowne zaludnienie zajęły wiele lat.
W czasach zaboru austriackiego w 1785 r. Zboiska zamieszkane były przez 104 grekokatolików i 52 katolików, łącznie 156 osób. Pocz. XIX w. w 1804 r. były własnością Józefa Gołaszewskiego, który wydzierżawił je Ignacemu Kozickiemu, właścicielowi Golcowej.
W owym czasie (w I poł. XIX w.) nowi właściciele wsi Kokowscy zbudowali tutaj nowy murowany dwór parterowy z zabudowaniami gospodarczymi i studnią z dębowych bierwion.
Pod koniec stulecia dwór ten wraz majątkiem ziemskim przeszedł w posiadanie Jodłowskich. W 1902 r. Zofia Jodłowska ufundowała tutaj małą kaplicę rzymskokatolicką dla wszystkich mieszkańców. Znajdował się w niej zabytkowy XVII-wieczny krzyż barokowy oraz obraz przedstawiający opłakiwanie Chrystusa, które dziś umieszczono w nowym kościele pw. Zesłania Ducha Świętego. Druga z kapliczek powstała w XIX w. przy obecnych stawach dworskich.
Zofia Jodłowska rozparcelowała też cały majątek dworski przekazując jego część siostrom Służebniczkom NMP ze Starej Wsi. Siostry od 1912 r. udostępniały w dworku salę szkolną dla dzieci ze Zboisk.
W 1921 r. wieś liczyła już 64 budynki mieszkalne i 342 mieszkańców, w tym: 31 Polaków, 304 Rusinów i 7 Żydów.
Wolność spod okupacji niemieckiej przyniosły wiosce 12 IX 1944 r. pododdziały 129 dywizji piechoty 1 Armii Gwardii IV Frontu Ukraińskiego.
Po wysiedleniu w 1946 części mieszkańców na „ziemie odzyskane” (okolice Legnicy, Zielonej Góry, Wrocławia i Szczytna na Pomorzu Wschodnim) bojówki UPA spaliły 60 gospodarstw, zamordowały 8 Polaków, a 4 zostało zranionych i poparzonych w wyniku palenia domostw. Pozostali przy życiu Polacy uciekli i wieś na pewien czas opustoszała, aż do likwidacji zbrojnego podziemia UPA.
Dziś Zboiska posiadają nowy murowany kościół rzymskokatolicki pw. Zesłania Ducha Świętego, Ośrodek Wypoczynkowo-Szkoleniowy z 90 miejscami, gospodarstwo agroturystyczne i małą stadninę koni.
Warto zobaczyć:
Na wzgórzu zamkowym i miejscu dawnego zamczyska z 1412 r. zburzonego przez wojska Rakoczego w 1657 r. ocalały pozostałości fortyfikacji ziemnych z wysokimi wałami, głębokimi fosami, bastionami i pozostałościami murów piwnic z kamienia.
W centralnej części dawnego zamku parterowy dwór z kamienia z XIX w.
Dawne wzgórze zamkowe porasta dziś park krajobrazowy. Występują w nim głównie krajowe gatunki liściaste: sędziwe dęby, lipy, buki, graby, brzoza brodawkowa, świerk, a na obrzeżach zachowanego warzywnika i sadu w zwartych skupiskach: wiąz górski, jesion, klon paklon, czereśnia ptasia i czeremcha. Stare drzewa pomnikowe: 4 dęby szypułkowe (385 – 360 cm) i lipy (360 cm).
We wsi znajdują się dwie murowane kapliczki przydrożne: z XIX w i z 1902 r
Dnia 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej król Jan Kazimierz w sposób oficjalny ślubował przed wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej: „Ciebie za Patronkę moją i za Królowę państw moich dzisiaj obieram”.
W trzechsetną rocznicę ślubów Jana Kazimierza Episkopat Polski z inicjatywy więzionego prymasa Kardynała Stefana Wyszyńskiego dokonał ponownego zawierzenia całego kraju Maryi Królowej Polski. 26 sierpnia 1956 roku około miliona wiernych na Jasnej Górze złożyło Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego.
W trwającym wówczas Roku Maryjnym SS. Służebniczki ufundowały w Zboiskach figurę Matki Bożej Niepokalanej. Matka Filomena – Przełożona Generalna w piśmie z dnia 6 kwietnia 1957 r. wezwała Siostry do szczególnego zawierzenia Matce Bożej, jak pisała w swoim liście, by „było to przeżycie głębokie, jednoczące nas z naszą Królową i Matką”. Miało się to dokonać uroczyście we wszystkich domach Zgromadzenia SS. Służebniczek 5 maja 1957 r.
W kronikach Zgromadzenia znajdujemy informacje, że w Zboiskach Siostry dokonały uroczystego ślubowania i zawierzenia się Maryi przed figurą Matki Bożej Niepokalanej znajdującej się w zabytkowym parku.
Dnia 11 listopada 2016 r., w 60 rocznicę tego wydarzenia Ks. Arcybiskup Adam Szal – Metropolita Przemyski dokonał poświęcenia odnowionej przez SS. Służebniczki figury oraz nowej kapliczki Matki Bożej Niepokalanej na dawnym wzgórzu zamkowym.